مانده هنوز در قاب خالی وبیفروغ چشمانم ، بارش سبز نگاهت.
مانده هنوز برسینه ساحل نمناک وعصیانگر ، خاکستر سرد آتش شبانه ما.
مانده هنوز برکوچه باغ باران خورده شهر ، پای به گِل مانده من و
                                      انعکاس دست یاری تو ...
مانده هنوز بر تنها اقاقیای باغچه کوچکمان ، یادگار قدیمی دستهای ما .
مانده هنوز بر ویرانه قلبم ، مُهربی کلیدآخرین لبخند تلخ تو ...
                                      و انتظار وانتظار ودیگر هیچ ...
مانده هنوز در کوچه پس کوچه های غبار آلود ذهن پریشانم،
   شمیم نفسهای سوزان تو و هجوم انتظار شبانه من 
                                      و رؤیای پیوستن دوباره به تو ...  
مانده هنوز لرزش لبهای مغرورت ، در انعکاس آیینه وار خاطرات گنگ من ...
و مانده هنوز رد پای تنهاوارزان من؛
                                          برسینه ساحل نمناک وعصیانگر ...
                                          و بر سنگفرش کوچه باغ باران خورده شهر ...
و مانده هنوز سردی اشک من ؛
                                          برآخرین لبخند تلخ تو ...
                                          برخاکستر سرد آتش شبانه ما ...
                                          و بر ویرانه قلبم ...
ومانده هنوز انعکاس ناباوری من ؛
                                          در دست یاری تو ...
                                           در کوچه پس کوچه های غبارآلود ذهن پریشانم ...
                                          و در رؤیای پیوستن دوباره به تو ...
ومانده هنوز ...
ومانده هنوز ...               

(از سروده های خودم )

ایستاده در گذر زمان
با شولایی ارغوانی بر تن
زخمی هزار آرزوی فراموش ناشدنی
و هراسان از هر چیز و گریزان از هر کس
رَمیده ، حتّی از رویا
ونرسیده ، حتّی به خویش
پُرسان هر سایه و پذیرای هر سخن
لرزان از ریزش ابری و محتاجتر از همه به باران
جوینده روزهای بی بازگشت ...
ومأیوس از تداعی خاطرات
وهنوز ایستاده و پا برجا
تنها به حُرم غروری هر چند مخدوش ...
وانتظار معجزه ای هر چند کوچک.

( از سروده های خودم )

فیروزه های چشم تو ،بارانی یک سازش است
 آرامش دنیای تو مغلوب یک نوازش است
دل از برای ما شــدن ، با یاسها شیــدا شــدن
 گویی که عمری ناشکیب همواره غرق سوزش است
ای آشنای نازنین با اوج آن احساسها
اندوه از دل رفتنت با عشق در آمیزش است
آن ناله ها وضجه ها در ماتم رویای تو
بعد ازگذشت سالها امروزهم با ارزش است
باز آ وشیدا تر زهر چه عاشق است وبیقرار
غم رابگیر از این دلی که روز وشب در ریزش است

(از شعرهای خودم )

وقتی که قطره قطره این اشکــهای ســرد   
                                                با انزجار به شیــشه غــم سنگ می زند
وقــتی کـه ذره ذره ایــن حــس ناشکـیـب            
                                                برلــحــظه هـای نیـامــدنی ننـگ می زند
وقتی که اشتیاق دیدن یک بغض یک نگاه  
                                                باهر غروب تلنگری به دل تنگ می زند
وقــتی خــیـــال رســیــــدن بــه انــتــــــها                      
                                                بـــــر تـــار وپــود دلــم چــنــگ می زند
وقــــتـی صـــدای خـــزان بی حـضـور تـو               
                                                در خلــوت مـن ودل وغــم زنگ می زند
چـشمم به جستجـوی گـذشته بیاد تـوست
                                                قــلـبــم بـه یــاد تـــــــو آهــنــگ می زند

تقدیم به جادوانه مهربانم
- این شعر را برای تو گفتم که در یک شب رویایی آمدی تا همسفر لحظات تنهایم شوی ولی ... -

شبی در پیچ وخمهای خمار آلود یک راه پر از تشویش
شبی رویایی یک حرف بارانی
میان ماندن ورفتن
وتردید و امید ویاس وتنهایی
بلورآبی قلب تو را با خویشتن دیدم
وفهمیدم که چشمانت پر است از پرسش وتردید
ودانستم که رسم ساده دلبستگی را خوب می دانی
وحس کردم که تا عمق بکر چشمانم سفر کردی
وتو بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی
چه معصومانه دستت را برای لمس احساسم بمن تعارف نمودی
ومن در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلت
درحالتی ما بین اشک وحسرت وتردید
 نمی دانم چرا ؟ اما فشردم گرم دستت را
واز آن شب دراین فکرم ...
که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد؟

بیاد روزهای شیرین و شورانگیز دانشجویی 

 کاش درآن لحـظه های التهاب
دیده بودم یک نگاه ، ناب ناب
                                      کاش در آن سایه های پر طـنین
                                      شعـله می زد آرزویی دلـنشـیــن
کاش هـنگام اُفـــولـم در بهــار
می گرفـتـنـدم ز رنـــج انتــظار
                                      کاش در آن غربت بی همنشـین
                                      بــود یــاری با وفــا ونـازنـیـــن
کاش یادم را نـمی بــردی ز یاد
تا نمی گشتم پریشان همچو باد
                                      کاش می ماندی چویاری درکنار
                                      مــثل آواز چکــاوک در بـهــــار

قلبی کبود وزخم ، یک روز بارانی
مفهـوم اشکم را ، آیا تـو می دانی ؟

در انـتـظـار تــوبـس گــریـه ها کردم
با گریه های خود شبها چه ها کردم !

هر شب برای من گویی که ماهی شد
این مــاه ها با هـم حـقـا که آهــی شد

باخویش می دیدم آن خنده هایت را
آن باید وشاید ، آن بوسه هایت را

آن لحــظه هایی که بی من تو می مردی!
آن غصه هایی که هر دم تو می خوردی!

آن حــرفهای نـاز، آن چــشـمهای مست
آخــر تـو با آنها بــــــردی دلــم از دسـت

گفتی بمان ماندم ، اما نماندی تو
بروعده های خود حتی نماندی تو

افسوس وصد افسوس از سادگـیهـامان
از مســتی شـــادی ، دلـبستـــگـیـهـامان

امروز مــن هـستم تنها و بی رویا
در نیمه راه عشق با خاطری شیدا

این شعر را خودم گفتم البته سالها قبل - وقتی که دلم حال وهوای بهتری داشت - خوشحالم میکنید اگر نظرتون را درباره اش بگید. 

شب،ماه،من،عشق،فرودی عارفانه              
                                           یک یاد تـنها ، تـــو، سکـوتی ساحـرانـه
آوای مرغـی هـمـنوا با غــربـت دل               
                                           آمــاج مـــوجی در پگاه بـر روی سـاحـل
با هم ولی تنها وبی یاور دراین درد              
                                           گویا ولی خاموش وسوزان،بیکس وسرد
شوق نگاهی لیک،چشم ازهم گرفتن             
                                           راز و نیــازی لیـک ، لـب بـرهـم نـهـادن
گفتـی که جـزرفـتن دگر راهی نداری             
                                           آن خــاطــرات پـاک را با مــن گـــــذاری
رفـتی ولی با رفـتـنت ازپا نشـســتم                
                                           دل را بــه روی هــرچـه دردنیاست بستم
شب،ماه،من،بغض،عروجی عاجزانه
                                           مـن ، بـازهـــم مـن ، سکـوتـی ظـالـمانه

شروعی دوباره
خبر به دور ترین نقطه ی جهان برسد
من چه می دانستم...!
علی
چند درس از درسهای زندگی
ای آیه مکرر آرامش
خاتون ِ خواب ِ خرداد
آروزی نقش بر آب
ثانیه ها
[عناوین آرشیوشده]