در اوج شادماني ، همراه نغمه هاي عاشقانه ، در حين خنده هاي کودکانه
بغضي نا آشنا راه نفس را گرفته
و به يکباره اشکي گرم بر روي گونه ها جاري مي شود
و به وسعت باران بهاري بي بهانه باران اشک مي بارد...

چقدر زنده ماندن دشوار شده است! ديوارهاي عبوس و مرگ اندود زندگي در اينجا بدينگونه، لحظه به لحظه، از چهارسو پيش مي آيند و اين تنگنا را، هردم فشرده تر و تنگتر مي کنند.

ديوارها اکنون درست به من رسيده اند، با پوست بدنم تماس ياقته اند، سينه ام را به سختي مي فشرند.

باور نمي کنم، هرگز باور نمي کنم که سالهاي سال همچنان زنده ماندنم به طول انجامد. يک کاري خواهد شد زيستن مشکل شده است و لحظات چنان به سختي و سنگيني بر من گام مي نهند و دير مي گذرند که احساس مي کنم خفه مي شوم. هيچ نمي دانم چرا؟

اما مي دانم کس ديگري به درون من پا گذاشته است و اوست که مرا چنان بي طاقت کرده است که احساس مي کنم ديگر نمي توانم در خودم بگنجم. در خود بيارامم، از بودن خويش بزرگتر شده ام و اين جامه بر من تنگي مي کند .

اين کفش تنگ و بيتابي فرار ! عشق آن سفر بزرگ!..

چه خيال انگيز و جانبخش است اينجا نبودن....

معلم شهيد، علي شريعتي...

سلام عزيزم

ممنون كه به وبلاگم سر زدي باز هم از اين كارها بكن راستي مطالبت خيلي جالب و خوب و قشنگ و خوندني و...... بود.

سلام دوست عزيز

خوبيد

زيبا بود

مثل هميشه

موفق باشيد

باباي

سلام

مرسي از حضورت

لطف داري با كمال ميل با تبادل لينك موافقم دوست عزيز

شعر خيلي زيبايي بود

موفق باشي و پيروز

سلام دوست عزيز خودم

مرسي كه سرزدي

انشاالله اينبار رفتم پابوس آقا بجاي همه ي شما عزيزان نائب الزياره هستم

اگه آقا از ما قبول کنه ...

ممنونم از نظري كه گذاشتي

موفق باشي و موندگار ...

سلام

در وجود پاك نسترنهاي جوان باغچه ، آشوب عشق به پا شده و دلشان مملو از خرابي هاست ، پروانه هاي سرگردانشان را ديگر ندارند زيرا كه نتوانستند روزهاي با آنها بودن بگويند كه دوستشان دارند .

با سكوت به روزم !

سلام دوست خوبم

اين شعر جداً سروده ي خودته ؟

خيلي زيباست

موفق باشي عزيز ..

راستي منم آپ كردم ...